Gecelere Sor Beni Şiiri - Mehmet Zafer

Öyle bakma bana derin derin
Tanıyamazki beni ıslak gözlerin
Anlayamazsın saçlarıma ak neden düştü
Yüzümdeki çizgileri,gözde ki torbaları bilemezsin.
Yamacıma yanaşan ilk meraklı da sen değilsin
Kimse anlayamadı ki sen de anlayasın
Hayatım rüzgarda savrulan hazaldır benim
Bir deli rüzgar ki estikçe kavurur
Her seher bülbül serinletse de yüreğimi
Hoyratça çarpar durmaz fırtınası kalbimin.
Geçici bir heves değil aşk dediğin
Öyle eline alıp oynayacağın oyuncağın hiç değil
Sorgusuz sualsiz gelip yerleşemezsin yüreğime
Kaldramazsın yılların sırtıma yüklediği yükü
Kahkahalarım yanıltmasın seni
Ne romanlar devirmişim bu istasyonda
Ben kendimi tanıyamamışım ki sen nasıl tanıyacaksın
Ağustosta kar yağar üzerime
Bedenimi üşütmez,görünmez gözüme
Yalnız yüreğime düşen boran donar sözümde
Melamet hırkasını taşa çalmak var özümde
Sevdanı da aşkını da al sende kalsın
kimseye borçlu olmadım sana da olmam
Bir garibim ben,rüzgarım bile batıdan eser
Kalmadı ki bende hayattan bir eser
Sen bilmezsin yüreğimi
Yüreğin yüreğime hükmedemez
Aldırma sen yine de sitem dolu sözlerime
alınma sakın ben böyleyim
Arasıra bana gelirler böyle
Söylenirim kendi kendime
Sinemde kara sevdanın yarası var,
bir de ayrılığın acısı,söyletir böyle işte
Derler ki acı çekmeyince aşkın tadı olmaz
Acısını çekiyorum da tadında kaldı gözlerim
Bak keyfine aldırma sen bana
Sorgu suallerle tanıyamazsın beni
Yüreğinde varsa acı,gecelere sor beni
Beni bir tek zifiri geceler tanır.