Gecelere Döküldü Feryatlarım

Gecelere döküldü feryatlarım
Uzaktan izlemek kalıyor artık bana
Mutluluğunu, neşeni izlemek kalıyor bana
Huzuru bulmuştum ruhunda
Kolların sarardı ruhumu sıkıca
Bir gülüşün bedeldi tüm ahiretime
Kaybolup giderdim orman gözlerinde
Alsalar kokunu bırakıp gelirler cennetlerini
Sımsıkıca tutsam ya o ellerini
Kirli bir geçmiş aldı senden beni
Geçti üstüne kaç zemheri
Pişmanlıklar ne işe yarar ki
Yapılan hatalar düzeltilebilir mi ?

Gecelere döküldü feryatlarım
Kayıp giden yıldızlara fısıldadım seni
Yüzyıllar görmemiştir senin gibi güzeli
Okyanusları mürekkep etseler anlatmaya yetmez seni
Gecelerime indin bir çiçek gibi
Kayıp giden yıldızım oldun
Şimdi kim aydınlatacak en karanlık günlerimi

Ah gözlerine bakmaya doyamadığım
Yanında usul bir çocuk gibi kaldığım
Böyle mi olacaktı bu hikayenin sonu ?
Sesin ısıtırdı buz tutmuş ruhumu
Şimdi sağır kaldı, işitmez duyduğunu
Belki mutluluğumuz bir rüyaydı
Ufak bir çocuğa anlatılan masaldı
Yaşananlar yalnızca bir hataydı
Yaşantımıza böyle bir engel olmamalıydı

Gecelere döküldü feryatlarım
Haykırışlarım yankılandı ve parçalandı boğazım
Hıçkırıklarla bir oldu gözyaşlarım
Neyi geri getirebilir ki yakarışlarım