İşte bir gece daha ... Çok uzun.
Çıktım düşsel bir yolculuğa.
Her adımda gördüm
kalbi kırık bir çocuk...
Kah kanıyor dizleri,
kah soğuktan morarmış elleri...
Hüzünlü gözleriyle,
hep bana bakıyor....
Okşamak istiyorum saçlarını,
dokunmak istiyorum kırık kalbine,
yetişmiyor ellerim.
Ustalar hep tartışırlar...
'Aşk iki kişiliktir'
'Yok, tek kişiliktir'
Aslında sormak gerek
Hayat kaç kişilik?
Bence; hep tektir insan.
Doğar...
Tek.
Yaşar onca kalabalıkta...
Tek.
Ölür gider...
Tek.
Sahi hayat !
Tek kişilik bir oyun mudur.
İnsan yaralarını
hep kendine mi saklar...?
Kayıt Tarihi : 11.7.2012 14:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)