Geceler sabâha vedâ ederken
Hüznünün rengini, alır da gider.
Ufuktan şafaklar, bir bir sökerken
Karanlık tüm düşler, kaybolur yiter.
Gün aşıp dağlardan, indiği zamân
Gölgeler kuytuya, sindiği zamân
Kuşların çığlığı, dindiği zamân
Çağlayan nevâlar, erir de biter.
Ses verir rüzgârlar, yanık türküyle
Canlanır anılar, bin bir öyküyle
Tükenmez umutlar, sonsuz ülküyle
Muhabbet demleri, özlemle tüter.
Kayıt Tarihi : 24.3.2021 23:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!