Geceler Karabasan Gibi Üstümde

Geceler zifiri karanlığını geriyor üstüme
Tutuşuyor mazi, aşkın alevleri yakıyor
Ermiyor gün huzura, olmuyor sabahlar
Serpiliyor içli içli cefa, kalbimde sancı
Kırık umutlarda sanki ak yıldızlar saklı!

Geceler zifiri karanlığını seriyor üstüme
Ter içinde boğuşurum, karabasanlarla
Kabuslar görürüm, zebaniler karşımda
Aklımın uçlarından iner bir bir umutlar
Sarılırım gün görmeden aşkın hayaline!

Geceler zifiri karanlığını, sıkıyor ruhumu
Can havliyle bağırırım duyulmaz sesim
Kılı kırk yarıp kanat geriyorum, sorulara
İçinden çıkılmaz hal alıyor bin düşünce
Sükut kapıları kapanıyor bir bir yüzüme!