Geceler kalbime ne söyler, irademden ne ...

Hangi gecenin kutsiyeti varsa
İnsan denen varlık bu gecenin ulviyetine inansa
Kalbinde ferahlık ve uysallık güne atfen hazırsa, iletişim rantsa
Adet ve usül farklılığı gün yüzüne çıkınca, cemaat bereketi bahis olunca, nedense düşünüyorum

Ne kadar kültür Müslümanıyız
Amel ve akidemiz ne kadar kalbimize hakim sormalıyız
Her umudu ve emeli bir geceye sığdırmak telaşını sanki bırakmalıyız
En sevdiğimiz için bunu yapmalıyız, riya ve tefrikadan uzak durarak sevgiyi yaşatmalıyız

Kendimizi kandırmayı bırakmalıyız
Ne derlerin derdiyle değil, nedenler üzerinde durup kavramalıyız
Böylesi fırsatları bilinç tazelenmesi umuduyla ihya ederek karar kılmalıyız
Vefasız olan dünya değil, nefsin ve iradenin hanifliği üzerinde azimetle yakarıp, şevkiyle uyanmalıyız

Ne kadar kitab-ı celili hatmetsek
Hafızlar yetiştirmek için yarışa girip, cennet hülyasını nefeslensek
Aklı ve muhakemeyi bir kenara bırakıp, adetler ve usuller noktay-ı nazarından baksak
Bilip anlamadan, hakikatine vasıl olmadan, idraki her bakımdan kalpte ve dimağda yaşatmadan karar kılmasak

Amel ve zikir biliçle eftaldir
Rakam üzerinde yarış ve ihlassız yakarış riyadır
Mümin ne yaptığını ve hangi gerekçelerle yapılacağını bilmelidir, farzdır
Kolaya kaçmak, günü kurtarmak, adet üzere yaşamak nefsi maksattır, efendimizin hayatı ömrümüze hakim olmalıdır

Elbette kızan ve kınayan olacaktır
Asabiyet içinde akıldanelik yapmak ne kadar mübahtır
Her ameli vucubu ve sıhhat derecesine göre yapmak akıl ve irade için asıldır
Yoksa lafıgüzarlık yapmak, umut ve şevki hırpalamak, hevesi kurutmak, şüphe içinde bırakmak ahmaklıktır