Geceler III Şiiri - Ersoy Oktay

Yırtıldı birden gece.
Umut doğdu, ışık belkide.
Gözlerim, sıcak bir bakışın pençesinde.
Kırıldı yüzüme çarpılan, tüm kapılar
Aklım, özgür şimdi.
Kim demiş esarette?
Ilık ılık akan nedir.
Biliyorum artık içime.

Eksildi, Sana dair tüm sorular,
Cevapsız kalmadı.
Boşaldı limanım,
Yelken fora kalkan tüm gemiler.
Ardında sadece hoş bir seda bıraktı.
Bu dinginliğimi seviyorum,
Hatıralar sırlarım,
Sessizliğim arkadaşım.
Onu dinliyorum.

Demiştim ler kaldı cebimde,
korkma, sana bırakmaya niyetim yok.
Yanımda götürüyorum.
Nefes çekişlerim süssüz, sade
Onlarıda, bırakmaya yer arıyorum.
Yanlız, tenim üşüyor ara ara.
Ondan da kurtulacağım
Biri artık sobayı yaksa.

Sabah benim için doğuyor.
Güneş, emrime amade.
Biliyormusun, hiç aksatmıyor
Kara bulutlar sarsada semayı,
heran çıkacak bir yerden biliyorum.
Zaten bir ona güveniyorum.

Geçecek bu güz, kar fırtına.
Hele bir de yürüdüğü zaman,
Su çiçeğe, ağaca, ırmağa.
Onlar la yenileneceğim.
Yemyeşil bir vadinin tam ortasında,
Beni gömdüğün yerden,
Pırıl pırıl filizleneceğim

Öldüm, evet
Ölüm bu ise, ben ölümü sevdim.
Oyuncaklarından, sıkılmanı izliyor,
Tesellilerinin çürüyüp gittiğini biliyorum.
Beynimden çıkan çiviler, sana saplanıyor.
Elde değil, Acıyorum.
Farkında değilsin belki,
Nasıl yaşıyorsun, onu seyrediyorum.