Geceler,dertler ve Gülememek

bu gece dertten gülemedim
üstelik saat on ikiyi bulmamıştı
annem hastaydı
bulaşıklar tezgahta
yorgundu gözlerim
bıkmış yaşamaktan çökük omuzlarım
henüz yaşamanın başında
daha 19 yaşında
keder ve gam yavaşlatmaktaydı beni.
bu gece dertten gülemedim
aklıma geldi sevdiğim
aklımı aldı yerinden yâr
bu gece aklımı da yitirdim.
bu gece dertten gülemedim
avutacaktım kendimi az daha
benimde vardı dikili üç ağacım
iki erik bir akasya.
fakat hic biri kök salamadi asla
bu gece dertten gülemedim
afrika açtı,
kapitalistti dünya
ve devirli bir hüzün..
bu gece dertten gülemedim
zaten geç saatte aşk risalesi okumuştum..