Gecekondu Çocukları Şiiri - Aliş Gülden

gece kondu çocukları
çıplak ayakları
çocuklar üşür
yüreğim üşür
uzamış favorileri
kermelenmiş yanakları
ellerinde boya sandıkları
çocuklar boya yapar
yüreğim kanar
kanarda, içerim yanar
daracık ceketleri
kısacık pantolanları
delik ayakkabıları
ayağında vıcık vıcık ederken sular
çocuklar üşür ben üşürüm
yol parası yoktur
çoğu zaman yaya yürür
açlık korkutur onu
ölüm korkusu yüreğinde büyür
çocuklar aç kalır
ben aç kalırım
belirsizdir yarınları
ellerinde boya sandıkları
okula giderken akranları
dağ gibi bir yükü taşır omuzları
gece kondu çocukları
itilir kakılır hep horlanır
kendi kendine kahırlanır
uçar gider gençliği
buharlanır
gece kondu çocukları
soguklar başladı yollar çamurdur
bir göz barakada on kişi yatar
sobasız evin penceresinden
buzlar sarkar
çocuklar varoşlarda
erkenden simit satar
yüreğime diken gibi batar
ne sosis bilir nede salam
bir karekter çiz sapasağlam
kuru ekmek götürebilsem akşam
çocuklar doyar ben doyarım
utanır sıkılır hiç belli etmez
çocuklar çiçektir
renk din dil hiç farketmez
çocuklar büyür ben büyürüm
çocuklar ölür ben ölürüm......