Öyle düşüktü ki modum,
sanki dünya yıkılmış, altında kalmışım gibi.
Şiirler dudaklarımdan dökülmüyor,
adeta karanlığın uçurumlarından kayıp düşüyordu.
İnsan hiç istemeye istemeye konuşur mu?
Konuşuyordum işte…
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta