Gecede Kalan Acı Şiiri - Ozan Erdoğan

giderken kal demeyişin acıtmak korkusundanmış
ya da tutamayışın ellerimi
ve sadece bir teselliydi son sarılışın,
acıyınca böylesine canım
kollarının neden titrek olduğunu anladım.

“kimsesizleri önce kendileri terk eder” diyor bir kadın
sen terk ettin kendini,sonra beni
ve o kadının cümlesine riayeten
kimsesiz değilim henüz.
kimsesizliğimi sana bıraktım
(zaten hiçbir şey yoktu senin bana bıraktığın)
seni bıraktım sana,
sen kendini o yabancıya…
sen kendini alıp zorlu bir savaşın ortasından
ve feodal yapından olsa gerek
bir imzayla yeni bir hayata adım attın.
(bahtın açık olsun)

merak ediyorum belinde hangi kuşak vardı?
kırmızıydı elbet,
duayla sarılmıştı muhakkak beline
kırmızıydı…
bir şubat akşamıydı
kırmızı bir kuşak vermiştim sana,
ben sarılamazsam o sarılacaktı…
duayla sarılan beline o kırmızı kuşak mıydı?
önemi yok aslında,
nasıl olsa o kuşaktan sonra
sana bir yabancı sarılacaktı
ve o yabancının kolları
o kırmızı kuşağı sana unutturacaktı! ..
(kim bilir belki hatırlamadın bile)

ve şimdi ben
sabaha karşı durup,
derin bir nefesi içime çekerek anladım ki;
Tanrı aşkı yaratmadı
biz yarattık benliğimizde…
ya bir düş olmalıydı bizi saran
ya gerçeği görecektik bir yerde
ya da tek bir imzayla kapanacaktı perde…

kapattım perdeleri,
gecede kalacak bu acı, çıkmayacak sabaha.
ağır ağır kazılacak toprak ve kanayacak,
kanatarak yüreğimi çıkacak acı beynimden,
gece kavuşurken sabaha
sana kalan acı süzülecek pencerenden…

yatağındaki yabancıya sarılabilirsin
acıyı gördüğünde pencerende,
dokunabilirisin ona, hafifletir belki acını…
bilirsin,
küçük bir kasabada kaçak sevişmelerle,
o küçük kasabada dokunarak tenine
alırdım acının yarısını,
beraberimde götürürdüm hasret trenlerinde…

artık yüklenmiyorum acıları,
omzumdan alıp yalnızlığımın yükünü
emanet edeceğim ıslak istasyonlara
ve karışacak acım toprağa,
vagonlar dolusu acı taşıyacak trenler,
ve yol alacak bütün yarım kalan sevgiler…
bense, ilk kez var olacağım,
tarifini yapamadığım hiçliğimde!
(hiç olmak yarım olmaktan daha çok var olmaktır bence)

ve sen dün olduğun gibi
bugünde bir hiç olmayacaksın yüreğimde.
çünkü sen sadece yarım kalmış bir sevda değil,
yarım kalan tüm sevdaların,
önsözü olacaksın aşk literatüründe…
(seni bundan daha fazla yüceltemem gözümde)

birazdan bozacak sessizliği ezan sesi,
geride kalan çalınmış bir ömür
ve acıydı o çalınan ömrün hediyesi,
birde müstakbel kocanın telefondaki sesi…

gece sabaha kavuşacak birazdan,
karanlık aydınlığa,doğacak güneş,
yollarda işçiler, çöp karıştıracak köpekler
minibüsler,otobüsler,tramvaylar
dolup boşalacak duraklarda,
sevgilisiyle buluşacak kimileri,
kimileri ayrılacak, ağlayacak,
kavuşanlarda olacak,
kahvaltılar yapılacak,
taze simit çaylar sıcak! ..
anla işte,
devam edecek hayat bütün olağanlığıyla,
acı gecede kalacak sabaha çıkmayacak…

Ozan ERDOĞAN