Bir ben kaldım sanıyordum,
Sığmayan şu yeryüzüne.
Var mı? diye soruyordum,
Ne kadarda çokmuş,
Her biri her köşeyi dönünce.
Ne mekânsızlığıma üzüldüm,
Ne hasretime.
Uykusuz geceye yorgansız süzüldüm,
Baş başa kaldım hayallerimle.
Yarınki hülyalara gömüldüm,
Umutla kendimce,
Kendi kendime güldüm,
Hadi canım sende!
Bir rüya idi bu,
Veya bir hayal.
Keşfetmeye başladım,
Bendeki sonsuzluğu.
Hey umutlarım yerinde kal,
Tadacaksın sende,
Huzur denen sonsuzluğu...
Kayıt Tarihi : 26.9.2008 20:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
RABBİM HİÇ KİMSEYİ KİMSESİZ BIRAKMASIN
Güzel yüreğinizi sevgiyle selamlarım. Tam puan, Bilal Esen
hayat bu
acısıyla tatlısıyla
gülüyle dikeniyle
şarısıyla türküsüyle,
sevinçi kederiyle
hayat bu
bu hayat
yürğine sağllık yüreğin dert görmesin
buda benimki
Kimsesizlerin Kimsesi
Mahsun melüllenme! Ağyar,
Kimsesizlerin, kimsesi var,
Değil hiç kimse; kimsesiz,
Kimsesizlerin kimsesi,
Bizim, bizimde kimsemiz.
Ne hasretime.
Uykusuz geceye yorgansız süzüldüm,
Baş başa kaldım hayallerimle.
Yarınki hülyalara gömüldüm,
Umutla kendimce,
Kendi kendime güldüm,
Hadi canım sende!
GÜNÜN GÜNEŞLERİ DOĞURSUN HAYALLERİNE
TADINDA GÜZELDİ
KUTLARIM
TAM PUAN VE SELAMLAR
TÜM YORUMLAR (43)