Bazen ne yaparsan yap yaranamıyorsun.
Kendinden vermeye başlıyorsun, ta ki en son verecek bir şeyin kalmayana kadar.
Ben de çok verdim kendimden ama zamanla anladım ki verdiği kadar almalıymış insan.
İnsanların önceliği olmak çok zormuş.
Lafa gelince herkes seviyor,
Ama gerçekte, pratikte kalıyormuş sözler.
Dilimin kemiğinin olmadığını öğrendiğim gün anladım;
Diliyle insan çok can yakıp da bir ölüyü diriltemiyormuş,
Ve yürekte ölenlerin bir mezarı olmuyormuş.
Şimdi dikilse karşıma on sekiz yaşım,
Gözlerinin içine bakıp ne derdim bilmiyorum.
Galiba "Özür dilerim, seni çok üzdüm," derdim,
Ama bu da insanlar gibi çok sıradan olurdu.
Galiba, "Geçecek, umudunu hiç kaybetme," derdim.
Çünkü insanı hayata umutlar bağlar.
Umutlarımın pervasızca gökyüzüne uçup gittiği gün anladım;
Büyümek denilen olgu aslında yara almakmış.
Hayatımın kıyısındayım,
Her şeyi bırakıp gitmek istiyorum.
Dikiş tutmayan umutlarım,
Gırtlağıma batan heveslerim
Çekiyor yavaş yavaş ipimi.
Bu defa ne isyan edecek ne de dur diyecek gücüm yok.
Kelimeler dudaklarımda yumru yumru; ne tükürebiliyorum ne de yutabiliyorum.
"Acıyı tarif et," dediklerinde "Sadece gözlerime bak," diyecek mecalim bile yok.
Dinlenmek istiyorum.
Kimsenin beni duymadığı ve görmediği bir yerde saatlerce ağlamak istiyorum.
Eskiler derlerdi ya, "Ağla, açılırsın."
Açılmak değil, boşalmak istiyorum.
O kadar doluyum ki.
"İnsanlar..." deyip derin bir nefes alıyorum.
Ve "nedenler" takılıyor dilime, sonra "niçinler".
Oysa "iyikiler"le tanışmaktı amacım; ağır ağır çıkıyordum hayatın merdiven basamaklarını,
Gözlerimde "keşkeler"in hayali.
Yine dolu dolu bir "neyse" doluyor başucu bardağıma, yudum yudum yokluğun.
Ya, çok merak ediyorum;
Ben hayatımı ameliyat masasına yatırıp acılarıma narkoz verirken,
Sen nasıl yaşıyorsun?
Hiç mi vicdanına batmıyor kalbimin kırıkları?
Sen de haklısın; ben sana kıyamam ki.
Artık yorgun bedenimin bu son tangosu.
Mecalsiz ve güçsüzüm.
Parmağımı oynatmanın bile çok lüks olduğu bu zamanlarda,
Sadece uyumak istiyorum.
"Uyanınca geçecek," deyin;
İçimdeki çocuk bir yalana daha inanmak istiyor.
Hadi, yalancı diller, "Geçecek," deyin; bunlar da geçecek.
Hadi...
28.08.2024 08:43
Kayıt Tarihi : 28.8.2024 08:48:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!