Gece Yürüyüşleri Şiiri - Barış Büyükberber

Yelkovan çoktan yetişti akrebe,
Geldi zamanı peşine düşmemin.
Bende tabii, sende terstir meşrebe,
Hazzı gecenin koynunda gezmenin.

Sımsıkı sardığın yorgan nafile,
Emelimden geri koyamaz beni.
Atılır bir kenara ısrar ile,
Bağrından kollarıma verir seni.

Böyle başlar her gece bu yolculuk,
Sitemle atılır ilk adım yola.
Ben "akor" derim sen ise "korkuluk",
"Luk" ile yok, bu seferlik affola.

Acıktım sanki biraz, sen tok musun?
İlerden bir sağa dönsek Seylap'a,
Ben her gün ordayım, sen yok musun?
Gelirsin sen de, bakarsan mehtaba.

Üşümüş, kızarmış; burnun, yanağın,
Korkarım dönme vakti geldi artık.
Koş, gir içine sıcacık yatağın,
Başka zaman, yolun kalanı artık.

Belki bir gün rüyada..
Belki başka hayatta..
Belki ölümden sonra..
Devam eder kol kola,

Gece yürüyüşleri...