İnsan garipliğini bir su damlasına sığdırsa ya yok olduğu yerde varlığınla yaşam katar yada yaşam vardır olduğu yerde.
Kurumuş çoraklanmış her bir tarafa dağılır merhametin özü derinliği kadar.. Ya tüm güneşe yüklese aydınlığın ışığını yine doğar yine batar bitmez sonsuzluğa doğacak anlar..
Gece yüreğin gizidir içinde saklanır henüz ulaşılmamış ufuklar..
Sonra bir ses içten içe belirir söz olur yaşanılmaya ait.
Ve bir ara zaman nefes tutuşlarından söz özünü insanla tamamlar..
Kayıt Tarihi : 27.1.2014 17:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!