Gece yarısı şiir Şiiri - Leylaa Ecrin

GECE YARISI ŞİİR

Yüzümün yarısı yok sanki aynalarda
Diğer yarısı da kırık camda boğulmuş
Biri rüyamı çalıyor, ben hâlâ uyanmıyorum
Zaman bile benden korkmuş, geri çekiliyor
Doktorlar gelip gidiyorlar
Ama reçetelerde sadece suskunluk var
Ve göz bebeklerimde delik deşik yıldızlar
Söndü çoktan, bir daha doğmamak üzere

✍️✍️

Kendi bedenimde misafirim belki
Beynimin bodrum katında
Paslı zincirlerle bağlanmış
Anlam diye bildiğim her şey
Ve biri bağırıyor dışarıda
“Yaşıyorsun!” diyor
Ama bu bir uyarı mı?
Yoksa cezaya dönüşmüş bir iltifat mı?
Tavan lambasıyla göz göze gelmemek için
Göz kapaklarıma ölüm çiviliyorum
Gün ışığı bile intiharı düşünüyor bu odada
Bense hâlâ ‘yarın’ diyen bir kelime arıyorum

✍️✍️

Kimliğimi kim aldı sabaha karşı?
Yastığımda bir baş yok, ama çığlık var hâlâ
Tenim tenime yabancı
Ellerim benim değil — tanımıyor beni
Bir hastane çanı çalıyor sanki içimde
Ama kimse gelmiyor çağrıma
Tanrılar çoktan başka evrenlere taşınmış
Dualar arşivlerde tozlanıyor
Çocukluğumu nereye gömdüm bilmiyorum
Oyuncak bir silah gibi elimde şimdi
Ya bir ses olurum tavan arasındaki
Ya da küflenmiş bir nefes bir başkasının rüyasında

✍️✍️

Kanla yazılmış notlar düşüyor yastığımın altına
“Bu dünya bir hataydı” diyor biri
Ve gülümsüyor karanlık bir giyotin gibi
Gülüşüyle bile kesiyor zamanın damarlarını.
yine bir fon çalıyor uzaktan
Ama bu kez sesi de kırılmış.
Bir fanusun içinde yankılanıyor
Her nota kendi mezar taşına dönüşüyor.
Ve ben..
Kalıcı gece yarımın içinden
Kendimi uyandırmaya çalışırken
Uyurgezerliğimin gölgesinde bir mezar kazıyorum..