Çocuklarım şiir Şiiri - Leylaa Ecrin

ÇOCUKLARIM ŞİİR

Ama bazen geceleri ağlıyorum,
Kimseler görmeden, kimseler duymadan…
Yastığım ıslanıyor sessiz sessiz,
Çocuklar duymasın diye içime akıtıyorum gözyaşlarımı.
Sabah yine gülümsüyorum,
Sanki hiç ağlamamışım gibi…
Çünkü onların gülüşü,
Benim tüm yaralarıma ilaç gibi.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Ben acımı içime gömdüm,
Ama onların neşesiyle dirildim.
Ben sustum, ama gözlerim anlattı her şeyi.
Ben kırıldım, ama hiç düşmedim.
Bir tabak eksikti sofrada,
Ama biz paylaşmayı öğrendik.
Bir ayakkabı delinmişti,
Ama biz yürümekten vazgeçmedik.
Üşüdük bazen,
Ama birbirimize sarılıp ısındık.
Dünyanın sırtını döndüğü yerde,
Biz birbirimize döndük yüzümüzü.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Ve zamanla şunu öğrendim:
Kırık bir kalple de güçlü olunurmuş.
Yaralı bir kadın da umut olurmuş çocuklarına.
Ve giden her şeyden sonra kalan tek gerçek,
Evlattır.
Ne aşk, ne para,
Ne dost, ne elalem…
Hepsi bir gölge gibi geçip gider.
Ama çocukların sesi…
İçine işler.
Yüreğine kazınır.
Ve seni her gün yeniden hayata bağlar.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Geceleri bazen kendimle konuşuyorum,
“Dayan,” diyorum, “az kaldı…”
Bir sabah gelecek,
Gözyaşımın yerini tebessüm alacak.
Biliyorum,
Yaralar kolay iyileşmez,
Ama her yara,
Bana anneliğin nişanı gibi.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

İçimde hep bir savaş var;
Biri yorgun, biri umutlu…
Biri geçmişi unutamıyor,
Diğeri çocukları için geleceğe yürüyor.
Kimse bilmez…
Ben kahraman değilim,
Ama çocuklarım için dağ gibi duran bir kadınım.
Bazen kırılıyorum,
Ama dağlar da yerinden oynamaz kolay kolay.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Kendi ellerimle yaptım onlara sıcacık bir yuva,
Belki çatısı akıyor, belki duvarı çatlak,
Ama içi sevgi dolu.
İçi huzurla, güvenle, emekle yoğrulmuş.
Her sabah dua ediyorum sessizce:
“Allah’ım…
Bana sabır ver,
Çocuklarıma sağlık,
Evimize huzur,
Gönlümüze ferahlık…”

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Ben şimdi sadece bir kadın değilim.
Ben, çocuklarının gözünde dağ gibi bir anneyim.
Sığınaklarıyım,
Korkularını boğan ninniyim.
Yolum karanlık olsa bile,
Onlar bana güneş.
Ben düştüm ama onlar için kalktım.
Ben bittim sandım ama onların gülüşüyle yeniden başladım.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Hayat ne verirse versin…
Çocuklarım varsa yanımda,
Her şeyin üstesinden gelirim.
Yıllar geçti,
Gözümdeki yaşlar kadar çok şey birikti içimde.
Ama artık o yaşlar sadece acıdan değil,
Bazen gururdan da akıyor.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Bir gün okula ilk kez tek başına yürüyen oğluma baktım,
Omzundaki çantasında sadece kitap yoktu,
Ben vardım.
Bütün fedakârlığım,
Tüm yokluklarda verdiğim mücadele vardı.
Bir gece kızım, yorganını başına kadar çekip,
“Anne, sen üzülme olur mu?” dediğinde,
İçimde koca bir dağ yıkıldı,
Ama yüzümde sadece sessiz bir tebessüm kaldı.
Artık biliyorum,
Ben susarken büyüttüm en büyük sözlerimi.
Ben sustukça çocuklarım konuşmayı öğrendi.
Ben ağlarken onlar gülmeyi öğrendi.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Bir ev düşün,
Koltukları yıpranmış ama kahkahası eksik olmayan…
Bir sofra düşün,
Eksiği var ama şükrü bol olan…
İşte orası bizim evimiz.
Benim kalemle yazamadığım ama gönlümle kurduğum yuvam.
Ben hiçbir zaman “fazlam” olmadım,
Ama onlar için hep “tam” oldum.
Çünkü annelik budur.
Eksiklerini sevgiyle tamamlamak,
Geceleri uykusuz, gündüzleri dimdik kalmaktır.

꧁ঔৣ 00LEYLAA___ঔৣ꧂

Ve şimdi…
Kime sorsanız “kimdir Leyla?” diye,
Derim ki:
“Ben, çocuklarımın duasında saklı bir kadınım.
Bir yıkıntının içinden dimdik çıkmış bir anne.
Küllerinden doğmuş bir yürek.”