Gece ve Yalnızlığım Şiiri - Muhammed Okay

Kırık kalbimin küllerini karıyorum sessizce
Benim gibi kırılmış sandalyemde.
Hem sessiz hem sensiz
Hem de daha yalnızım bu gece.
Aklım senli yollarda zamanı örselemekte.
Hasretin yine gecenin sırtında
Ben de gecenin ve sensizliğin
ölümcül koynundayım yine.
Denizde yelkenleri inmiş
gövdesinden su alan bir gemiyim sanki.
Rüzgâr dalgaları
Dalgalar da beni sallandırmakta.
Battım , batacağım sanki.
Sensizlikte hep böyle batmak üzereyimdir.
Ciğerlerim bol oksijenli bir havaya,
İçim bir sigara içimine o kadar hasret ki
Sanki her nefes alışımda
Veya dumanı içime her çekişte
Sen tüm çıplaklığınla dolacaksın içime
Sen karışacaksın ciğerlerime.
İçime dolup da kanıma karışacaksın.
Baksana özleminden düşüncelerimin bile bilekleri kesik.
Nefes alışlarım hep yarım,hep eksik.
Bütün yıldızlar söndürülmüş
İçimde çiçekten yana,
İçimde sevinçten yana her şey solgun.
Tüm kırıklıklıklarıma
Tüm solgunluklarıma ve kahredici sensizliğime isyan ediyorum.
Avazım çıktığı kadar bağırmak istiyorum sağırlığına,yokluğuna
Hani diyorum;
Her gün
Her gece
Her saniye
Mum alevi gibi yanışımı
Atardamar kesiği gibi kanayışımı seyretmesen de
Çıkıp gelsen en uzak yıldızlardan
Yağıp dursan aklımın ucundan
Ruhumun en uzak,en tenha yerlerine.
Uzatıp parmaklarını gökyüzüne
Benim ve tüm yıldızların üzerine serpilen ölü tohumları silkelesen,
Şefkatle dokunsan çizgileşen yüzüme
Karanlığımı yırtıp atsan,
Senden kalan tüm yaralarımı sarıp sarmalasan.
Dolunay gibi tüm ışığınla geceme doğsan da
Ben gecede seninle sonsuzluk olsam
Sen de gecede benimle mutluluğun tarihi
Ve aşkın en güzel hâli olsan.