Gece Ve Yağmur Şiiri - Emre Kayalar

Kuşuni bir karanlığın ıslak sokaklarındayım, yalnız
Aniden gök tanrı haykırıyor, ürperiyorum çocukça
Ve yeri delercesine hızlı, sinirli, acımasızca düşüyor yağmur damlaları
Koru tarafından gelen ve tüylerimi diken diken eden baykuşun yakarışıyla,
Yakamozu kalbime düşmüş dolunayı izliyorum hareketsiz...
Yağmur damlaları kızgın bir çöle düşer gibi parçalıyor tenimi.
Ardından aniden bilinçsizce titriyorum ve çaresizliğimi hissediyorum.
Birden dünya geliyor aklıma.
Her yer sınır, her yer kural, hapsedilmişim.
Sonra da sevgilim geliyor.
Şu acımasızca çekip giden ve yıllardır aklımdan çıkmayan
Ve yanındayken gözlerimi kaçıracak yer bulamadığım anlar geliyor.
Ver kokusu ve sıcaklığı, tırmalıyor beynimi.
İnsanları hatırlıyorum sonra
Ve yalanları, yapmasıklığı. Ve hıyanetler geliyor aklıma..
Hızlandıkça hızlanıyor yağmur. Rüzgarla savaşıyor.
Kollarımı iki yanda, havalanıyorum rüzgarla
Özgürlüğün doruğundayım ve her yer sessiz.
Yükseldikçe yükseliyorum, yüzümde tatlı bir tebessüm.
Boş şehrin parlak ışıkları
Ve gözümde sebepsiz bir damla yaş.
Beyaz bir buluta tırmanıyorum
Ve tenimin her bucağında hissediyorum soğuk yumuşaklığı
Mutluluğun hüznünü hissediyorum..
Vazgeçilmezim pembe bir bulutla yaklaşıyor karşıdan.
Gözlerine pişmanlığı ve yalvarışı görüyorum.
Sıcak eliden kalbimin ilacı akıyor içime..
Devam ediyorum yoluma rüzgarla.
Gerçek dostlarım geliyor yanıma,
Ve düşmanları sahte gülümsemeleriyle itiyorum aşağıya
Sadece dostlar ve O...
Mutluluğun, özgürlüğün ve gökyüzünün en yüksek noktasındayım.

Hayallerimi bir kenara bırakıp kendime geliyorum.
Yağmur dinmiş, temiz hava ciğerlerimi besliyor...
Takmıyorum...
Çünkü her gün yeni bir güneş doğuyor.

Şubat 2002

KARAMAŞA
Penceremden içeriye sızan ve kış tadında gözümü alan,
batan sonsuz güneşte bulmuştum seni.
Ve kumsalda kum taneciklerinin parmaklarımın arasından
salınıp gitmesi gibi ümitsizdi ayrılışım.
Bir peri masalının kokusu vardı gözlerinde.
Uçmak için çırpınan yavru bir kuştu ellerin.
Gözlerinin rengine rastlıyordum çıkmaz sokaklarımın çıkmazında
Ve ellerinin sıcaklığıydı tutkuyla içime çektiğim hava.
Belki bir ruyaydı yanımda olman..
Hani hafif ama gerçek bir tebessümle uyanırsın ya bazı sabahlar
İşte o tebessümün sebebi olan ruyalardan birindeydim beklki
Sen hayal, ben hayal, sevgim gerçek, mutluluğum gerçek...
Noktasız bir paragrafın bitmişliğiydi sana olan sevgim.
Ve isteğimle girdiğim hücrenin siyah duvarındaydın sen.
Kapısı ardına kadar açık olmasına ramen çıkamadığım kafesimdin...

İşte bu da o sonu gelmeyen şiirlerden
Duygularıma benzeyen, karmaşık ve tanımsız...