Gece ve Yabancı Şiiri - Mecit Ulusoy

Delinmiş gök kubbe bin bir yerinden
Akşamın geceye yaklaştığı yerde,
Bir adam sokakta sırılsıklam
Yıldırımın köşeye ulaştığı yerde.

Bir parçası olmuş yaşamının yürümek
Bazen şimşeklerin aydınlattığı yerde,
Bir sessizlik peşinde umutsuz adımlarla
Giderken bir şeylerini bıraktığı yerde.

Islanmış bedeninde duyduğu ağırlık,
Ayaklarına ikinci bir yağmur gibi inmekte.
Yönelirken bir parka gecenin koynunda,
Yağmur hızlanırken belli ki dertleri dinmekte.

Demir kapıdan süzülürken parka,
Şimdi o karanlıkta hayalet gibi kimsesiz.
Oturmuş düşünceleriyle baş başa banka,
Yağmur kadar ıslak, park kadar sessiz.

Belki de uzaklarda bir çok parklarda,
Bir çok adam sessizce ağlamakta,
Bir çok giden sevgililer peşinden,
Bir çok kalpler sızlamakta yanmakta.