. Hani yalnızkondu denen duygular vardır ya tek başına gelir kalabalıklar olur bir anda...
Birçok ikilemli düşünceler ve düşler sarpa sarar birbirinde, hangisine bulaşsan diğeri öbüründen baskın çıkar... Hepsinin üstüne de koyu bir pişmanlıkla vazgeçişler gelip oturur üstlerine...
Ve yine karasızlık hüküm sürer ve yine onla başlayan duygularla kendinde sönen duygular alev alev olur birbirine ki kararsızlık hüküm sürer gecenin sessizliğinden baykuş ötüşlerinde...
Hangi an nefesimi yalnız kendim için alabilmeliyim veya tüm nefesleri seni düşünerek mi almalıyım, kararsızlığı basıp geçiyor tüm düşüncelerimin üstünden...
Ben kaç benliğe hakimdim ki veya kaç benlikle yaşıyorum bu nefeslerle, sanki tüm nefeslerimi senin için alacak, sadece sana doğru ayakta kalmalıydım. En çok pişmanlığım da çoğu zaman bu oluyor, senin için nefes aldığımı zannetmem bile içimi huzur okşatıyor, kendim için nefesler alırsam ki o zaman da sana ihanet etmiş gibi oluyorum. Tam bir ikilem bu yaşam savaşımımda…
Ah eller üstünde çiçekler içinde
Dudağında yarım bir sevda hüznü
Aslan gibi göğsü türküler içinde
Rastlardım avluda hep volta atarken
