karanlığın üstüne çıkıyor
ayakları çıplak temiz pak-
kirli denizlerin gözçukurlarında nereidler
kuşanmışlar ateşlerini turlamadalar sahil boyunda
arkadaşı yok kendisinden başka
tiz bir çığlığın peşinden koşuyor yıllardır
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta