Gece Şairinin Annesi Şiiri - Nuri Özdemir

Kaderin acımasızlığı gölgeme aksetmiş
Burnumda hicran kokusu,gözlerimde mülteci umutlar
Kanımda,canımda,kalbimde senin kokun
Tenimde,saçlarımda senin kokun
Ellerimde verdiğin mutluluğun aydınlığı var annem

Ayışığı saçlarına yağarken,
Şu garip Edirne'nin kaldırımlarında dualarına rastlıyorum
Yıldızlar cennet gözlerine imrenirken
Uykusuzluğum ölümsüz sevginin kucağında dinleniyor
Rüzgarın sertliği üşütmüyor hayaline dalınca
Acılar öldürmüyor sen yanımda oldukça annem

Hasretlere soruyorum seni
Sorumu bembeyaz bir özlem dinliyor umutsuzluğumun tenhalarında
Anlıyorum sana hasret değilim annem
Sevaplarla birlikte yaşıyorsun sen
Cehennemlere inat,varlığın cennetler kuruyor dünyamda

Şiirlerle anlatılamazsın ki sen
Şu kafiyelere suskun kalemim
En nadide çiçeklerle güzelliğinin uyumunu yanyana yazamıyor
Yoruluyor sanki yıllar sen yaşlanırken
Adın takvimlere düşüyor
Mutluluk günlüğümün ilk kelimesi oluyor

Adın Dilek ise eğer
Azraile tek dileğim
Benden önce kanatlanmaman olur yaradana

Ruhuma ölümler omuz atıp duruyor annem
Dizelerimi kahpe felek yaralamış
Kanı dökülen şiirlerimin yarabandı daima senin sevgin olacak

Ve annem sen yaşadıkça
Sevgiye dair hiçbir yazımağlama
Çünkü sen güldükçe annem hiç bir şair ağlayamaz...