Gece Nöbetleri Şiiri - Mustafa Hazırcı

Merhaba,

Eskisi gibi olamıyorum ben.

Bugün de hüzünlü müsün? Dem vurdun mu geçmişten? Kendime mektup yazacak kadar geçtim mi kendimden? Kendimden geçmeden sana gelemeyişime yazıklar olsun! Sen, benden sonraki durakta mısın hep? Kendimden çok seni sevmem miydi sebep? Sen, hiç kimsenin adını bilmediği, sen içimdeki sebepsiz acı, sen geçmek bilmeyen sancı. Sen, benden sonra bile yaşamını sürdürebilen kadın. Sen, sensizliğin son noktası. Neredesin? Bu yazdığım sensiz kaçıncı mektup? Kendime yazdığım kaçıncı hüzünlü satır?

Ey yağmurların bile ıslatamadığı kadın. Gel, ıslanalım güneşli havalarda. Gel, dağıtalım şekerleri çocuklara. Gel, bırakalım ne kadar uçurtma varsa bulutlara. Gel artık, çok beklettin sevinçleri otogarlarda. Sence de geç kalmadın mı yarın ki umutlara? Ben seni hep bekliyorum hudutlarda!

Gel, ters düz edelim çapraz tutulmuş tüfekleri.

Gel artık, sensiz kaldı gece nöbetleri…