Gece Mektupları/2 Şiiri - Özlem Çay

dört odamın
her duvarında gözlerim.
dışarda üveyik çığlıkları,
ellerim
göğsümün acılı ayrık tarlasından
nergis kokulu gece..
zaman, kanın renginden çekilirken
siyah göğün ağırlığı
sol bahçelerini çarmıha geriyor..
gülüşü yara karası,
geçiyor gece...
batacağını bildiğin denize nazır,
yüz üstü uzanmak,
sırtında dünün yılgın yorganları,
serildiği yere dalmaktı gece...
karaladığım satır aralarına sızarken
dilsiz oyuklar,
pusuda ki inzibatlara
vurulmaktı gece...öz/
....