Gece Lazımdı Bana Şiiri - Funda Kocaevli

Birimiz gecenin karası, birimiz ışıktı. Birimiz nakışken beyaz ipeğin üzerine, diğerimiz zindan duvarına yansıyan ateş.

Birimiz Lut'ken, en dibine çöreklenmiş; birimiz Everest, güneşe ellerini uzatmış bekleyen.

Birimiz siyah, birimiz beyaz, birimiz umut, birimiz yalan...

Birimiz yutarken hayatı her soluğunda, birimiz gözlerinden can saçıyordu tüm ölmüş yüreklere.

Birimiz mezar taşlarına dokunur ağlamak için, birimiz yaşayanlara...

Yaşamak için gece lazımdı bana, sana da sevmek için gündüz. Ay'ım olsan ışığında mehtap şarkılarını söyleyeceğim, aşk'a bulaşman için güneş olurum ömrüne...

Karana ak, gecene gündüz, ölümüne can olurum...

Son nefeste dalarım yüreğine, yeniden doğuşun olurum.

Gel de şimdi, ince ince çizil ömrüme...