Gece Kelebeği Şiiri - Kasım Kobakçı

Üşüten bir güz akşamı,
Beklenmedik seviyede,
Titreşiyor durmaksızın,
Şuracıkta başucumda,
Nöbetçi bir gece kelebeği.
*
Takatim yok şu demde,
Fakat sitemkar değilim,
İfa ediyor nihayetinde,
Bellediği yegane zanaatı.
*
Bu ışığa bir elveda,
Yabani ve kimsesiz,
Sezememek bir daha,
Ve ihtimal ki sönmek.
*
Başıboşluk yüklü,
Bir mevsimin peşinden,
Öz sedasından özüne,
Doğaçlama bir yastır muhtemelen.
*
Kanatları yorgun artık,
Tozlu ve yıpranmış,
Vazgeçmiyor dönmekten,
Lambanın çevresinde,
Nafile bir çabayla.
*
Dışarıda rüzgar sert,
Camlar buğulanmış,
İçeride bu küçük can,
Direniyor soğuğa,
Cılız bir umutla.
*
Kim bilir ne derdi var,
Hangi sevda peşinde,
Anlatıyor belki de,
Duymayan kulaklara,
Bitik bir hikayeyi.
*
Sabaha erişmez belki,
Bitiyor devranını,
Gün ağarmadan evvel,
Noktalayacak seyrini,
Sessizce sedasızca.