Gece kaybolmadan önce

Gece kaybolmadan önce şehir susar,
Işıksız sokaklar, sessizliğe bürünür.
Gökyüzü, yıldızlarla örtülü bir örtü gibi,
Karanlık örtüsüne bürünür, sessizlikle buluşur.

Gizemli bir huzur çöker her yanı saran geceye,
Rüzgarın esintisiyle dallar fısıldar aşkı.
Sokak lambaları titrer, ışıkları yanar,
Gece kaybolmadan önce her şey bir an için durur.

Ay yükselir gökyüzünde, gümüş bir daire,
Yıldızlarla dans eder, geceye ışık saçar.
Gecenin sessizliğinde duyulan hafif bir melodi,
Kalplerde çalan bir şarkı, sevdaya dair.

Sessizlik, geceye sığdırılmış bir masal gibidir,
Gökyüzündeki yıldızlar anlatır eski zamanları.
Sular susar, rüyalar uyur gözbebeklerinde,
Gece kaybolmadan önce, bir hüzün kaplar her yanı.

Gölgeler uzar, sokaklar adeta bir tablo,
Gece kaybolmadan önce, bir şiir yazılır gökyüzüne.
Gözler kapanmadan önce son bir bakış,
Gece kaybolmadan önce, bir dilek tutulur yıldızlara.

Sonra, gece kaybolur, yerini güneşe bırakır,
Yeni bir gün doğar, umut dolu ve aydınlık.
Ama gece kaybolmadan önce yaşananlar,
Kalpte bir iz bırakır, unutulmaz bir hatıra olarak.