Gece Kargası Şiiri - İlker Can Kaya

Ben manyağım
Genzim bayat kahve kokar
Odamın rutubetini solur karabasanlarım
Külleri gözlerimde tüter rujlu izmaritinin
Tek kanadını kaybetmiş bir saksağan çarpar pencereme
Soğuğun diğer kanadını da kesişini seyrederim
Vicdanımı kaybettiğim zamanı hatırlar iç çekerim
Nefes aldığımdan şüphe edip ciğerlerimi yoklar ellerim
Olur olmadık yerde basıp kahkahayı
Ne şuh orospular kıskandırırım
Gökyüzünü sahiplenirim
Azrailin kucağını dar yollar çizerim
Benden izinsiz başını göğe kaldırana
Olur olmadık günahlar sahiplenirim
Tanrıdan korksa da gözkapaklarım
Secde ederler uykuya

Cehennemden ateş çalıp dilimin altında tutarım
Kıvılcımlar düşer dudaklarımdan
Acılar doldurur soframı
Saçmanın sesini öldükten sonra duyan tavşanın çaresizliği
Çayırlara doymamış kuzunun hüznü kabartır iştahımı
Uyanırım gecenin körü içi soğuk yatağımda
Kağıtlara kazırım tırnaklarımla
Kabusların enseme fısıldadıklarını
Her seher vakti sokaklara sızarım
Kör kedilerin gözlerinde parlarım
Her duvardan ayrı satırı
Aynı deftere yazarım
Şiirlerin varlığına kendimi böyle inandırırım
Yüksek yerlerden bırakıp kendimi rüyamı tadarım
Ölmeye beş çakılmaya üç kala son kağıdımı doldururum
Yükselir közü kalmış yüreğimin dumanı
Yıllardır yanar canım hayallerim tütsülenir