Gece Karası Şiirleri - Şair Gece Karası

Kader mi derler bu yanlızlığa,
Bu sevgisizliğe, karanlığa,
Bu özlemlere, Sapsarı düşlere,
Kader mi derler?
Kurşun gibi cöküyor,
Gece avuclarıma,

Bu oda benim odam,
Bu oda acı dolu,
Bu oda hüzün dolu.
Bu odaya yüreğimi sakladım.
Bu odaya sitemlerimi doldurdum.
Bu odaya beni koydum.

Her şeyi boşuna yaşadım,
Havayı, suyu, güneşi,
Hayatı,
Boşuna yaşadım.
Karanlık geceleri,
Kuruyan her umudu,

İNSANCIKLAR
Dost sandığım nicelerini,
Anlamaya calıştım olmadı.
Bildiğim tek şey şimdi,
Dostluk o denli yalanmış.
Dost sandığım insancıklarmış.

Bir gece gökyüzüne kaldırınca başını
Görürsen bir yıldızın kaydığını,
Beni hatırla... ...
Bir gece icini hüzün kaplar da.
yüreğin sıkılırsa sebepsiz.
Beni hatırla...

Hayatın kıyısında,
Ensende soğuk nefesini,
Duyarsın bir gün ölümün.
Vakit gelmiş ama erken,
Yaşanmış, yaşanmamış,
Yıllar uzakta kalır.

Sen denizde bir damla,
Arayıp bulamadığım.
Sen havada bir zerre,
Uzanıp dokunamadığım.
Sen ıssız bir kumsalda,
Minik bir caklı taşı,

Yine gece iniyor,
Sisli sokağıma, sessizce.
Küf kokuyor anılarım,
Şehrin ışıkları,
Bir bir yanarken.
Ben,

Kac yıl oldu unuttum,
Doğduğum yerden ayrıldım.
Oysa ne umutlarla gelmiştim,
Sana koca İstanbul..!
bilemedim yutacaksın,
Benim de umutlarımı,

Hayallerimi meze yaptım,
Acıları iciyorum.
Her yudum,
yüreğimi yakıyor.
Sarhoş olmak,
Bu beni unutmak istiyorum...