Gece kôr sağır Şiiri - Erol Çolak

Ben geceyi kôr sağır zannederdim dertleri gôrmez yanan yüreklerin ateşinden anlamaz çekilir karanlığına kimseyi duymaz, sonra dolunay çıkageldi masmavi cam gibi okyanusa çevirdi dünyanın tavanını deniz yıldızına dôndü gôk taşları, dünya deryada savruldu durdu dalgalara bata çıka kaç ışık yılı geçti şafak atmadan sayamadım, o güzelin gôzlerine daldım kalbimden vurgun yedim sabaha ulaşamadım.