Gece İle Gündüz Gibiydik Biz

GECE İLE GÜNDÜZ GİBİYDİK BİZ,
Ne gerek vardı bunca acıya?
Dokunmaktan öteydi bizim sevgimiz.
Böyle bir son mu yazılmalıydı?
İkiyken bir atar olmuştu yüreklerimiz.

Gurbeti sırtımıza yük etmek mi gerekirdi?
Gece ile gündüz gibiydi gönül birlikteliğimiz.
Yakıştı mı hasret ateşiyle yüreği dağlamaya?
Geç bulunmuş bir ruhun bütünüydük biz.

Ayrılık yazgısını kaderden bilmek mi gerekir di?
Son demler vaktiydi kader çizgimiz.
Dilimizde yalnızlık türküsü mü dolanmalıydı?
Nice hoyrat denizlerden sağ çıkmamış mıydık biz?

Parlayan tek yıldızımızı gökyüzünden silmek var mıydı sevgimizde?
Zaten sağır bir dünyanın içinde yaşıyorduk biz.
Kapıya hüzün bırakarak kaybolmak var mıydı sözümüz de?
Unuttun mu çölün ortasında bir damla olmaktı niyetimiz?

Hayatla barış imzalamışken birbirimize bu savaş niye?
Umutlarla yanmıştı sönen kandillerimiz.
Vuslat kuşları sevdaya kanat çırparken bu fırtına niye?
Unutulmaya sürgün edilmemeliydi sevda yeminimiz.

Sevdamız bir şiir gibi yazılmalıydı gönüllerde,
Bir şarkının nakaratları gibi dolanmalıydık dillerde,
Bir sarmaşık gibi sarmalıydık yüreklerimizi,
Kaderimiz gülümsemişken bize cümlemiz yarım bırakıp gitmekte niye?...
Döndü Dülger