Gece İki Onbeş Şiiri - Hazret Seyda

Gece iki onbbeş,
Gökyüzü akıyor şarıl şarıl.
Köprü altında bir gönül,
Boş ve anlamsız bir bakışla,
Sürdürür hayatı.

Genelde,
Pişman bir göz arkasına saklanır.
Ani kararla dolaşıp gelir,
Bulamaz oturağını,
Pişman olur gittiğine.
Alır başını iki eli arasına,
Çeker,
Uzun ve hiç yıkamadığı saçlarını.
Bir müddet dalar hiç his ettirmeden,
Belli ki kendinden bir tokat yemiş.
Geçmişe dalarken vurur başını.
Hiç ağlamaz erkek gibi.
Sayarken günleri,
Yıldızlara çizik çeker.
Gündüzleri,
Arada geçenleri izler,
Sigarasını yakarken.

Zararsız oluşundan,
Haramdan sakındığı bellidir.
İnsan sevmez,
Değerler yok olmuş diye.
Suçun kaderden değil,
İnsandan olduğuna inanır.
Feleği pak bilir,
İnsanı kem bilir.
Haksızda değil,
Allah var.
Kimin gözü kimin cebinde,
Kimin eli kimi belinde,
Belli değil bu asırda.
Para için her yol serbest,
Hemcins için her şey mubah.
Ne eski erkek,
Ne eski söz kalmış asırda.