Gece iki (971) Şiiri - İbrahim Arslan

Hayatım, şu hayatın anlamı sensin...
Beni yanlış anla yine.
İster bir kere doğru anla.
Bir tane doğrum var şu hayatta,
O sensin...
...
Yalanın batsın deme.
Yalancıysam yalanım değil ben batayım.
Ama senin bataklığında...
Ama istersen izin verde.
Orda bir çiçek açsın, çiçekler açsın.
...
Biliyorum ben açsam açsın benim gibi.
Lokmaları neden dizdin boğazımıza bilmiyorum.
Şu hayatta senden gelmeyen ne varsa kusuyorum...
Neden hala inat edersin.
İki lokma ile doyar insan!
Lakin hayat iki lokma için mi...
...
Yok mu hesabının kitabının şaştığı.
Yok mu saklanmayı istemen.
Yok mu senin hiç günahın.
Bütün günah benim mi tamam kabul.
Sen Meryem ana ben de günahların babası olayım...
Ama yok mu bunda senin elin.
...
Yüzünde.
Öyle acılar var ki.
Biri benim bini senin yüzünden.
Aslında.
Hadi bini benim biri senin yüzünden olsun.
Gül. Ağlama ama yeter.
Yeter ulan. Geçmiş geçmiş gitmiş işte.
Geçmişi her dakka yaşama yeter.
Yüzün biraz da geleceğe dönsün.
...
Adamı ne iyi eder biliyor musun?
Bir kadın.
Ne kanser eder ne verem eder ne öldürür biliyor musun.
Ne sigara ne alkol be gülüm.
Bir kadın. Bir kadın. Bir kadın.
İşte o kadın, o benim olmayı başaramayan kadın...
Sensin.
İşte sensin beni öldüren! ! !
****
Kuru kuru sevdalar bana göre değil belli...
Ah anam ah bi sevda içindeyim.
Kuru değil. Kuru kuru değil.
'Yaş- ama'
Gözümde hep yaş hep yaş belli.
Yaşa değil, bakmam üç beş yaşa.
Bir ton yaş yaşadım gelinceye kadar bu yaşa!
Öl diyor senin gibi anne öl diyor...
'Yaşama'...
Yaşamak herkesin hakkıydı hani.
Bizim hakkımız değil mi ana.
Değil mi ulan 'baba'
***
Arada atarım kendimi,
sen gibi uçurumdan...
sonra ordan kendime çıkarım.
...
bir kere de sen ben gibi yap.
bir kere de o uçurum ben olayım...