Gece İçime Şiirden Şehir

Gece
İçime şiirden şehir
Işıklarını açıyorum
Dört duvar içindeki cümlelerin

Açılıyor yaraların
Kabuktan perdeleri
Kanayan zamanlar
Mısraların ayaklarına kırmızı halılar

Canın buğusuna yazdığım adı
Gözlerimden sızıyor
Bu ırmaklar
Yüzüme resmini çiziyor

Siyahın ortasına bıraktığım yüzü
Güneşin yeryüzüne inişi
Nevruz ateşi
Kışın soğuk terler döküşü

Hasrete kalpte yangın var
Bulutlar sanki har boşaltıyorlar
Her yanar dağ
Bir süre sonra kırmızı ağlar

Zamanlar, bu ağrıyı
Şehrin ortasına öylece bıraktılar
Koşuşturmakta olan
Benden kopmuş ne çok parçalar var

Her yolun bir sorusu var
Sokak lambaları ahraz
Ben avaz avaz
Çığlığıma mısralar koşuyorlar...