Gece Huylum Şiiri - Tahir Sadi

Uyu gece huylum
Feza sarmış her yönümüzü
Güneşler beğenme kendine
Bu sene bahar yorgun
Mevsimlerden daha güzeliz sevgilim
Ay döngüsü; hurma kokusu ve sıcak yuva
Söylenmeyen her duygu sevdanla sarhoş
Vuslat avuntularını ötüşüyor kuşlar
Umudum, şevkim sana hicret eder birtanem
Çıkrıklar kırgın, kuyular ölmüş
Bu yolculuk hüzün yolculuğu değil
Sahra ve vaha iç içe büyülü
Yusuf'un ahı yeryüzünde kalmamış
On iki yıldız ve kapılar, seccadeler
Çay bardakları huzursuz
Yorgun garson vebali kokuyor
Tavşan kanı hep bu kadar soğuk mudur
İrkilmeden kaçmıyor güvercinler
Turistlerin evleri hep uzaklarda bir yer
Düşünmemeyi düşündükçe düşünüyorum
Mor bulutun yanağını belli ki güneş ısırmış
Yıldızlar mahcup şavkları çekingen
Okula varacak çocuklar için anneler telaş giyimli
Bilmem kaç lira olmuş altın, öyleymiş falan
Kimlik sormuyor gönül
Kimin ruhu temizse aşk ona insin
Ne diye küseyim ne diye söveyim
Yaşamak umulan değil, beteri var beterin
Başak, buğday, un, ekmek...
Nedir bu yolculuk nedir bu ikram
Kadına seslenir adam
Hatun, Allah rızası için bana bakıver
Gözlerden de sadakalar olurmuş
Daha ne desin canım peygamber
Dağa dokundum, güneşi sevdim, karınca besledim
Kıbleye sarılan tekbirlerde benim de sesim
Heyhat bu hayret ki içi hasret,
Aşk ve ibret, esrarengiz düşler; mavi tüller
Toprak, insan, kadın ve ülfet