Gece Gözlüye Şiiri - Ali Urgan

Geceyi ne ısıtır, hüsranı boğan nedir?
Mefkurem görünmeyen karanlıkta bir ışık.
Ölüm bir tık ötede, cehennem sensiz yerdir,
Say deliden divâne, hem serseri bir aşık.

Arsız bir sevda gibi çalınan uykulardan,
Bahçede bir gül gibi endamınla açta gel.
En onmaz zamanlarda o yalnız kuytulardan,
Hem bir sel gibi akta, bin hasretle uçta gel.

Sihirli o gamzende sanki çiçek açardı,
Gözlerin görünürdü yıldızlı semâlarda.
İçimde hep tutkulu kelebekler uçardı,
Var olsun diye sevda, o kutlu simalarda.

Ey gönlüme bir ömür, aşkı söyle sesinden,
Yokluğun hep ısdırap, onmayan bir acıydı.
Mağrurdu bakışların, ürkerdim nefesinden,
Hele uzun saçların derdimin ilacıydı.

Ömür dediğin yalan, çokda kısaymış hayret!
Sükût eyle ey gönül, selvi canan vefâsız.
Geçer beyhûde yıllar, müşfik kalbinle sabret,
Neyleyim ki vuslatı; kahpe dünya hayâsız.

Sükuta erdirdi bak sensiz bu geceleyin;
Ruhumun engininden yol aldım tâ attaya.
Ummana dalar hisler bir garip bencileyin,
Yolculuk var çocuklar, yıldızlara ve ay'a.