Gece Gelmeyen Uykularım

Geceye yaslanır uykusuz gözlerim,
Gündüzün sırtında taşır acılarım.
“Geçti” dedikçe kabuk tutmaz yaralar,
Hayalini kurduğum bir mutluluk var benim.

Gözlerimde saklı ağlamaklı yağmurlar,
İçimde tükenmeyen ince sızılar…
Acıların gölgesinde yeşeren
Sahte gülüşlerim var benim.

Dudak kenarında donmuş yaralar,
Kanadıkça çoğalan hatıralar,
İçime değil, dışıma taşan acılar,
Maskeleri düşen yüzlerim var benim.

Etimden kemik sökülürcesine,
Kangren tutmuş umutlar içinde,
Neşter değdikçe daha da kanayan
Derin korkularım var benim.

Bir zamanlar bastığım yeri inleten ben,
Meğer muhtaç kalmışım ben…
Dost sandıklarım, kanımdan olanlar,
Bir tekmeyle yıkan dostluklarım var benim.

Maskesi düşmüş bir bir sevenlerin,
İyi günde değil, kötü günde gülenlerin,
Etrafımı saran yılan dillerin
Yalanlarına tanıklık etti günlerim.

Ve anladım, fayda yok kimseden;
Dağ dediklerim bir bir yıkılmış.
Kapıma gelip helallik isteyenler,
Bilsin ki ahlarım var
Ve hepsinden öte, Allah’ım var benim