*Gece aktı gözlerinden ağladıkça*

ıslak gözlerin içime neler ekti bir bilsen
hiç olmadı benim için ağlayan
böylesine seven
bakamadım yüzüne
belki okursun gözlerimi diye
kaçırdım

gece
en gerçek dostum
saklanmak belki de bir ömür
yaşadığım zorluklardan
düne kadar karanlığım yeterken bana
bugün yıldızının sarhoşuyum

içindeki beni kıskanmamak elde değil
korkuyorum ellerini tutmaya
belki de canım çok yandığındandır
ertelemelerim
bekletmelerim
hiç bilmiyordum bu kadar üzdüğümü
dün gözlerini görene kadar

ve gidişini

çaresiz
seni anlamadım diye kahrederken her şeye sen
içimde bin kahır kanıyordu
hayata
hani bilmiyorum demiştim ya sana
biliyordum aslında
sen kıyamazsın bana
değil dokunmaya
bakmaya bile kıyamazsın

ne kadar daha sürer bilmiyorum
hayatın ne getirip götüreceğini de
ama hiç görmemiştim daha önce
ıslak gözlerini
beni sevdiğini söylerken

bir kitap olsan bitirirdim romanımı senle
son diye
önsözü olmayan bir roman
son sayfası
sen…

tarih: yaşanacak bir zaman...