Gece Şiiri - Zeki Cano

Gecenin sessizliği , etrafta çıt yok.
Lambaların kırışığı ,ekledi kir hüzün kırışığı.
Göz gibi parlayan pencereler
Arasıra kayıp, kaybolan yıldızlar.
Bazen esen meltem rüzgarı
Ilık ılık göğsümü okşarken.
Adeta kendimden geçerim
Bu ne hayaldir , kalbim ürperir cidden.
Şafak sökerken, seni soracağım .
Senin boşluğunu hissedeceğim o zaman .
O zaman içimden , bir ses seni arayacak.
Allah Allah diyecek o zaman sesim.
Uzun yollar kıvrılarak süzülüyor.
Ara sıra rüzgar ıslık sesi çıkarıyor.
Bazı ışıklar sönüp, gecenin sessizliğinde
Bazıları uykudan yeni silkiniyor.
Ürkek bakışlarla , bakarken etrafa.
Saplandım kaldım , kara toprağa.
Tıpış tıpış yürüyen karaltılar
Camiye gitmek için , revan olmuş ihtiyar
Gözleri görmüyor, çamura saplandı kaldı.
O da benim gibi Allah'a yalvardı
Yalvardık, yakardık, kesmedik ümit
Takatımız geldi dizlerimize
Ezan okunurken biz saflarımızdaydık
Ne faziletli bir gün daha tattık.