Gece Şiiri - Yenal Karavelioğlu

Aşk sus,
Yine geldi gece,
Kapattı gökyüzü kendini aydınlığa…

Aşk yeniden acıtma yüreğimi,
Sakın bağırma, ağlamasın gözlerim,
Ay ışığının haberi olmasın,
Yalnızlığımdan…

Yalnızlığımı paylaşacağım,
Rengârenk mumlarım,
Yıldızlarım, ay ışığım var benim…

Üstüne hayallerime yazdığım şiirlerim,
Sigaramın dumanıyla efkârım,
Üstelik üzeri dağlanmamış,
Acılarım var benim…

Aşk sus,
Sakın bağırma,
Açma sakın şom ağzını,
Ne olmuş,
Ayrılıkların şairi olmuşsa yüreğim…

Yüreği su gibi adam denirken,
Şiir yürekliyken hayata bakışım,
Sevenlerin deli şairiyken,
Acılarla olgunlaşmışsa adam gibi duruşum…

Yüzü güzel,
Yüreği güzel adam denmişse bana,
Şiirlerin efendisiyken,
Kelimeleri dans ettirdiysem ruhumla…

Sözcüklerle mucizeye imza atan adam diye,
Seslenmişse ruhumun uyumu,
Gülümseyen yüzüyle bana…

Aşkın dili denilirse yazdıkça efkârıma,
Elmas gibi parlayan gül kokulu şiirlerim,
Masamda eşlik ederken bana,
Şiir yüreğimle,
Alsam hayalini yanıma,
Bir de resimlerini koysam karşıma…

Hatta şerefine bir şişe rakı açsam,
Cila olaraktan,
Bir de kırmızı içsem şişeden öküzgözü…

Üstüne meze olarak karanlık yesem keyifle,
Kulağıma nağmesi gelse aşkın,
‘’Geceler katran karası geceler’’ diye…

Ne olacak ki,
Yalnızlığım yanı başımdayken,
Adım aşk efsanesine çıksa bile…

Sabahlara kadar akarken gözyaşlarım,
Kim anlayacak ki benim ruh halimden…

Biliyor musun gece,
Kararmış gölgelerine rağmen,
Gölgelerinden korkarken bile,
Seviyorum seni…

Aslan gibi yüreğimi nadasa bıraktım,
Yıldızlarının altında…

Ne olur kızma bana aşk,
Sakın kızma,
Ben ne yapayım,
Adı kötüye çıkmışsa gecenin karanlıkla…

Ey aşk;
Senin yerine,
Kahramanın olurken bile,
Geceyle paylaşıyorsam yüreğimi…

Ne olmuş yani,
Senin yerine geceyi sever olduysam,
Şiir diye geceyi,
Denizi, dalgaları, yakamozları,
Acıyla dolu,
Hayatı yazıyorsam…

Şiir adamken,
Zehir diye yalnızlığı,
Acıyı içiyorsam…

Canımın içine can veren,
Karanlıklar içinde esen nefesini,
Paylaşırsam geceyle yıldızları,
Ay ışığındaki gülümseyişini…

Ya da bekleyemezse nadasta olan yüreğim,
Baharda senin gelişini,
Teklerse kavuşursa toprağına…

Ey aşk;
Kim bilir belki de,
Yıllarca devam eder,
Şiirle aşkımız senin yerine…

Kim bilir belki de,
Senin sayende yenerim,
Karanlıklar içinde ki korkularımı der Yenal…

Ve burukça gülümser,
Ay ışığına,
Yıldızlara, gecelere ve hayata…