Gece Şiiri - Mehmet Yazgünoğlu

Yine yeni bir gece
Ben kadar yalnız duvarlarımı yalıyor gece
Beni kendi dünyasına alıyor gece
Beni tıpkı sen gibi sarıyor gece

Bilirmisin neden en sevdiğimdir gece
Korkutur ama bir o kadar da sevimlidir gece
Duvarlar benledir gece
Duyguların en ağırının yaşandığı zamandır gece
Sislidir, karmaşıktır gece
Buram, buram şehvet kokar gece
En ağır duygular, mum ışığında kaçamak yapar gece

Karanlık tüm şehvetiyle gelir üzerine
Zifir çöker, ışıklar söner
Yüzlerden geriye karaltılar kalır
Yatağa uzanır, düşünür insan
Önce yaşanan hayatları
Arkasından yaşanası hayatları
Öyle yoğundur ki ruh, uyku tutmaz bazen
Hazırdır kamera
Küçük film karelerinden, uzun metrajlı kayıtlar yapar
Ta ki kaset bitene kadar

Gün doğar
Tüm büyü yerini gerçek olana, devam edene bırakır
Artık geceden eser yoktur
Dün gece ki ruh, mum ışığında oturan değildir sanki
Kuşku yok ki güneş, duyguyu öldürendir
Gün, akşama dönünceye kadar

Sonra yeniden gece
Yine yeni bir gece
Ve hep böyle devam eder gece

(09/06/2009 02:35 Tarsus)