Gece Şiiri - Aydın Alagöz

Ne yeri ne de zamanı var şu hayallerin;
Kırık kalpler mezarlığında bir gece, gezerken,
Ve o şehrin cılız ışıkları gözlerimi cezbederken
Kirpikleri ıslanmış bir ihtiyar yüzü gördüm
Aydedeye baktığımda.

Bu şehir eskiden böyle karanlık değildiki...
Tamam, anlıyorum, biraz kasvetliydi belki.
Ama, dediğim gibi,ruhunu satmamıştı daha.
Yollarında bu kadar beton yoktu, toz yoktu
Kaldırımlardaki ağaçlarında.

Ben dokuz boğumlu sözler isterim.
Oysa beş para etmezdi üstünde kalan, eleklerin.
Ele gelmez, dili söylemez hayaletlerin.
Ya bu tıkırtılar?
Bu dolaşanlar, o eski mahpusların ruhları mı?
Kopan tespih tanelerini mi arıyorlar
Cezaevi maltalarında?

Demek özlenirmiş kadın boynunun kokusu da?
Ooof, of! Bu şehir, bu şehir beni öldürecek
Kavuşamadan sevdiğime
Karanlık zindanlarında