Gece Şiiri - Mehmet Hanifi Aliosmanoğlu

Olmadık düşünceler,beynimde bir düğüm olur,
Aklımda neler,neler karışır kör düğüm olur.
Kabuslarım uyanır,gece dalınca uykuya,
Demirden bir el alır,atar beni bir kuytuya.
Hayatı sevmek buysa,kuytularda işim ne ki,
Yaşam sevgi doluysa,acaba ne bu bendeki
Annacımda engerek,ay uyur,rüzgar durulur;
Durmadan çarpar yürek bilmem ne zaman yorulur...

Bazen ruhuma ilham,iç sıkıntısıyla gelir,
Düşüncelere evham,hep takıntısıyla gelir.
Kabus çökünce gece,sevilenler unutulur,
Bu nasıl bir düşünce,insan yaşarken yorulur.
Sukut edecek bir gün,adını anarken kalbim,
Acı çekiyor her gün,aşkınla yanarken kalbim,
Annacımda engerek,beynim duyar bir tıs sesi;
Durmadan çarpar yürek,yalnız şırıldar su sesi...

Beni bıraktın sanıp,kötü hayaller içinde,
Uykulardan uyanıp,kalmışım kan ter içinde.
Aşkını haketmeye,böyle yanmak mı gerekti,
Her gece ter içinde hep uyanmak mı gerekti.
Bu kederimde belki bin türlü neden bulunur,
İsyanımda neden ki aşkı öğreten bulunur.
Kollarına zamanın bırakıp ümitlerimi,
Unutsam heyecanın ruhumda gelgitlerini...
En büyük hekim zaman,en iyi devadır nisyan,
Kaderden bilir insan onun için yetmez isyan.
Annacımda engerek,bütün ruhum onu tanır,
Durmadan çarpar yürek,bilmem ne zaman usanır...