Yaşam bir mum ışığına tutunup hiç etmekti yalnızlığı
Küçücük alevin yaktığı avuçlarımda bir nebze sen belir istedim
Avuçlarım sen ile doluykenmiş yaşamak geç fark ettim
Belki hiç dokunmadan sevdim, belki dokunmak bahaneydi;
Ben sadece sevmiştim seni..
Bir gün hayat damarım kesilir de umut denen illet beni terk ederse
Belki o gün bende... Söylemeye dilim bile varmıyorken
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta