Yaşam bir mum ışığına tutunup hiç etmekti yalnızlığı
Küçücük alevin yaktığı avuçlarımda bir nebze sen belir istedim
Avuçlarım sen ile doluykenmiş yaşamak geç fark ettim
Belki hiç dokunmadan sevdim, belki dokunmak bahaneydi;
Ben sadece sevmiştim seni..
Bir gün hayat damarım kesilir de umut denen illet beni terk ederse
Belki o gün bende... Söylemeye dilim bile varmıyorken
O sabah mı çıkmıştın, bir gün önce mi
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi
Devamını Oku
Bir bıçağın ağzında yürür gibiydin
Demirlerin soğukluğu soluk dudaklarında
Gözlerinde karanlığı dar hücrelerin
Seni görür görmez özgürlüğümden utandım
Söyle ne içersin, çay mı kahve mi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta