Yaşam bir mum ışığına tutunup hiç etmekti yalnızlığı
Küçücük alevin yaktığı avuçlarımda bir nebze sen belir istedim
Avuçlarım sen ile doluykenmiş yaşamak geç fark ettim
Belki hiç dokunmadan sevdim, belki dokunmak bahaneydi;
Ben sadece sevmiştim seni..
Bir gün hayat damarım kesilir de umut denen illet beni terk ederse
Belki o gün bende... Söylemeye dilim bile varmıyorken
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta