Gece Şiiri - Mücahit Kutlu

Yaşam bir mum ışığına tutunup hiç etmekti yalnızlığı
Küçücük alevin yaktığı avuçlarımda bir nebze sen belir istedim
Avuçlarım sen ile doluykenmiş yaşamak geç fark ettim
Belki hiç dokunmadan sevdim, belki dokunmak bahaneydi;
Ben sadece sevmiştim seni..
Bir gün hayat damarım kesilir de umut denen illet beni terk ederse
Belki o gün bende... Söylemeye dilim bile varmıyorken
Belki o gün bende... kuş misali uçmak isterim
Belki o gün bende... sevmekten vazgeçerim
Ama bugün bu masum ay ışığının vurduğu penceremin önünde
Elimde kahvem, sigaram, aklımda sen...
İşte bu gece;
Gölgem değildi gecenin koynuna yansıyan
Benden bir şey değildi, benden var olan
Yaptıklarım, ettiklerim, sevdalıklarım
Şimdi uzak bir kimsenin üstü paslı anılarıydı.