Gece Şiiri - Mehmet Cıngır

Yüzün güneş,kaşların yay gibi
Yırttın gecemi dolunay gibi

Sensiz gündüzüm bile karanlık
Şimdi selam vermiyorsun artık

Dün sabah vakti andım da seni
Rüyamda gördüm gece gölgeni

Sen ve ben bilmem neden uzakta
Gel,aydınlat günümü şafakta

Yıllarca ufukta seni gözledim
Çay özler gibi seni özledim

Randevu verdi kanıma kanın
Gül açar gülünce gülen yanın

Kahve göz var kahve göz içinde
Yaktı beni kanın köz içinde

Seni benzersiz tek yaratmış Hak
Sen ki kendine benzersin ancak

Geçti yaz ve gelmekte sonbahar
Yüreğimde hüzün kırığı var

Gülümsüyorken yüzüme kabir
Ah,sevsen de bir sevmesen de bir

Kanatsız bir rüzgârım ben artık
Gönlümde hüzün,kalbimde kırık

Gül mevsimi öyle bir zaman ki
Sensiz ruhuma kış geldi sanki

Yüreğim artık yağmur karası
Bir kahve sür de geçsin yarası