Gece Şiiri - Muhammed Yılmaz 4

Terkedilmişlerin,
yolda kalmışların
ve hatta
tüm yalnızların kamçısıdır gece
Öylesine berrak
İçten bir sarılmayla
basar bağrına ne var ne yoksa
Nankör sarhoşların
mendili bazen
Bazen zengin züppelerin
eğlence vakti
Yoksulların ayyuka çıktığı
Göz gözü görmüyorken
Onların sadece
gördüğü birbirlerini o tenha
Bir karton parçasıyla
Bütünleşen uzuvları var ya!
Tanıktır;
İnsanlığın uykusunda demlendiği,
Nice fukaranın aç kalıp
Yokluktan bebelerini
Susturmaya çalışmaktan
Nutku tutulan göz yaşlarına.
Yoksulun vaktidir gece
Kalem kalem tutulan
Uyku tutmayan düşüncelerin
Ağlamaların gizlice
Boncuk boncuk damlayan yatağa
Ne derdi var kim bilir yine!
Şahittir kimliği gecenin
Bazen bir dolunay
Bir hilâl gibi bazen
Tane tane sayılmaya çalışılan
Bir süre sonra bıkılan
Yıldızları var hatta!
Unutun bu dediklerimi
Çaresizliği dinleyin
Benim değil, gecenin dileğidir bu
Ya da boşverin
Sizin yerinize de
Yerime benim de
Kollayacaktır biz demlenirken
yataklarımızda;
Gidin artık, rahat bırakın
Gidin dedim size!
Düşkünün derdinden anlayan,
Garibana yorgandır gece