Gece Şiiri - Şüheda Mirhan

Zifiri karanlıkta yola düştüm tek başıma
Nefes aldıkça sol yanımda sendin büyüyen
Bir şehrin sokak lambalarını arıyor gözlerim
Çaresizliğin sembolü sanki yollar,
Gittikçe uzayan ve sonu görünmeyen.

Gün doğmayan soğuk gecelerde
Sığınıyorum hasret yüklü aşkına
Neden yanıyor gam dolu gözlerim
Efkarımla anıyorum yine seni
Uykusuz bıraktı sevdan beni

Tattım sende aşkların en güzelini
Yüreğim delice sevdi, o kara gözlerini
Şimdi diyorsun ki bütün geçmişi unut
Bedenimde acıyla çarpsa da yüreğim
Bir ömür yine seni, seni seveceğim.

Ay nasıl ki güzel kılıyorsa geceyi
Yalnızların dostu, umudu oluyorsa
Nasıl ki kırık kalplere dokunuyorsa
Kimse bilemez bendeki seni, bir ay kadar
Acıtamaz içimi hiçbir şey ,beklenen umut kadar...

Doldurdum çantama bütün şarkılarımı
Dinledim yol boyunca tek tek sırayla
Takılı kaldım ilk şarkıda bozuk plak gibi
Gördüm nağmelerinde seni ve kırık kalbimi
Daldı gözlerim, gün doğmayan uzaklara

Önümde belirginleşti heybetli dağlar birer birer
Anılarım geçti gözümün önünden teker teker
Sevinçlerim, coşkum ve ilk gençlik heyecanım
Birden düşer yüreğime kor ateş, yanar sol yanım.