Geçdi Ezmân-ı Safâ Vü Gitdi Devrân-ı Vefâ

Geçdi ezmân-ı safâ vü gitdi devrân-ı vefâ
Geldi eyyâm-ı belâ vü irdi hengâm-ı ‘anâ
Bize sensin eskiden hem-dem kadîmi âşinâ
Ey felâket ‘âlemi ehlen ve sehlen merhabâ

Magrib-i gamda tolındı rûz-ı râhat günleri
İrdi şâm-ı iftirâka zevk u ‘işret günleri
Geldi eyyâm-ı muharremle musîbet günleri
Ey felâket ‘âlemi ehlen ve sehlen merhabâ

Tâ ezelden cânumı anunla mu’tâd eyledün
Mihnet ü derd ü gam u gussayla mezâd eyledün
Yine ol hem-demlügi andun bizi yâd eyledün
Ey felâket ‘âlemi ehlen ve sehlen merhabâ

Gitdi baştan ‘akl u dilden sabr u elden ihtiyâr
Kara bahtı ile ‘âşık kaldı tenhâ hor u zâr
Nakd-ı cânı kaldı ancak yoluna ol da nisâr
Ey felâket ‘âlemi ehlen ve sehlen merhabâ

Zevkın itdün gerçi birkaç gün safâ vü ‘işretün
Çıkmadı bir dem gönülden lîk havf-ı vahşetün
İntizârun telh iderdi câna şehdin vuslatun
Ey felâket ‘âlemi ehlen ve sehlen merhabâ

Kalb-i ‘Âşıkdur yirün şâd u ferahla tolmasun
Koma kim agyâr vahdet-hânene yol bulmasun
Sen bizümsin biz senün arada nâşî olmasun
Ey felâket ‘âlemi ehlen ve sehlen merhabâ